Ik kom uit Somalië, ben een sleutelpersoon sinds 2011 en opgeleid door FSAN. Ik heb voorlichting aan verschillende vrouwen in Den Haag gegeven. Soms is het werk lastig, vooral de strijd tegen religieuze en traditionele tegenargumenten. Sommige mensen geloven dat dit deel uitmaakt van hun religie, vooral islamitische mensen. Omdat meisjesbesnijdenis al generaties lang gebeurt, is het erg moeilijk om uit te leggen dat dit niet op deze manier bij Islam hoort. De meeste mensen zien nu wel in dat deze extreme vorm van VGV (infubulatie) niet deel uitmaakt van de Islam. Het is een traditie die in verschillende Afrikaanse culturen voorkomt. Het kan ook voor komen bij christenen.

Als je aan Nederlandse mensen uitlegt over vrouwenbesnijdenis, dan kunnen ze zich bijna niet voorstellen dat het nog steeds gebeurt. Het is bijna niet te bevatten voor hun. Ze vragen me dan: “Waarom hebben ze dat gedaan? Moet dat van je geloof? Wie heeft je dat dan aangedaan? Een man of een vrouw?” Als ik vertel over de nazorg, leg ik hen uit dat er vaak vrouwen zijn met klachten. Ze hebben bijvoorbeeld menstruatieklachten of complicaties bij het urineren. Tegenwoordig is er een verpleegkundige die Somalisch spreekt in het ziekenhuis tijdens het spreekuur van de GGD. Die herkent de klachten. Ook staan er gynaecologen klaar voor de vrouwen.

Zes keer per jaar doe ik huisbezoeken ter preventie van meisjesbesnijdenis, maar ook om de nazorgtrajecten bekend te maken. Vroeger durfde ik niet over dit onderwerp te praten. Op een gegeven moment durfde ik eindelijk te zeggen dat dit verkeerd is. Dit is een gestoorde traditie! Laten we hier mee stoppen! Begin 2011 keek ik voor het eerst naar een film over dit onderwerp. Ik liet de film aan mijn zoon zien. Hij werd misselijk en kon het niet afkijken. Mijn geloof zit diep in mijn hart, maar mijn gevoel zei me dat “I had to face the reality”. Ik wist vanaf dat moment dat ik ook voorlichting wilde geven en dit probleem aan wilde pakken. Ik ben blij dat ik dit werk kan doen, het geeft me echt veel energie.

Het moeilijkste was een conflict wat ik had met een vrouw die mij beschuldigde dat ik ‘verwesterd’ was en dat ik een Nederlander was. Ze bleef hameren op het feit dat we een eeuwenoude traditie moesten behouden die tevens een belangrijk onderdeel vormde van onze islamitische levenswijze. Ze vertelde mij dat ze bang was voor de overheid, omdat ze in Somalië toch wel erg graag haar meisje ‘sunnah’ wilde maken.